bic

Shqip

Bic m.sh. -

  1. Gic, derrkuc. Bic i egër (i butë).
  2. Qen i zi me trup të vogël.
  • U bë bic u ngop mirë, hëngri sa u fry. Eci bic eci praptazi. Mbeti bic mbeti: pa asgjë, mbeti lakuriq. Më shkon bic nuk më vete puna mbarë, më ecën ters. E bëri barkun bic u fry së ngrëni.[1]

Etimologjia

Shqiptimi

Sinonime

Antonime

Fjalë të prejardhura

Në gjuhë tjera

Referencat

  1. Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.