bashkëtingëllor

Shqip

Bashkëtingëllor mb.gjuh. - Që përftohet kur ajri kalon një pengesë në organet e të folurit, zakonisht i shoqëruar me zhurmë dhe pa lëvizur tejzat e zërit (për tingujt e të folurit); që përbëhet nga bashkëtingëllore. Tingull bashkëtingëllor. Togje bashkëtingëllore.[1]

Etimologjia

Prononcimi

Sinonime

Antonime

Fjalë rrjedhëse

Në gjuhë tjera

Referencat

  1. Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.