bandill

Bandill m.sh.bised. -

  1. Djalë i ri e i pashëm; djalë i këndshëm, i afrueshëm e i qeshur. Të ka nëna bandill! Mori një bandill.
  2. shak. Djalë i ri që do një vajzë, i dashuri i femrës. E priste bandilli.
  3. keq., tall. Djalë që bredh pas qejfeve e pas vajzave; ai që mbahet me të madh e hiqet si trim, por që në të vërtetë është i zbrazët. Turmë bandillësh. E kapën atë bandill.[1]

Etimologjia

Prononcimi

Sinonime

Antonime

Fjalë rrjedhëse

Në gjuhë tjera

Referencat

  1. Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.